"WODA DLA SŁONI" - recenzja filmu

"Woda dla Słoni" Francisa Lawrence'a, która swoją premierę miała w 2011 r., nadal zachwyca i zachęca do obejrzenia. Czemu? Znakomita obsada, przyciągająca fabuła, pięknie ukazane lata 30. Wszystko to składa się na sukces jaki odniósł ten dramat. Dodatkowo fakt, że główny bohater ma polskie korzenie budzi w nas pozytywne emocje i większą sympatię. 

Jacob Jankowski traci wszytko co było dla niego dotychczas ważne: dom przejęty przez bank, rodziców, w tragicznym wypadku- jedyną rodzinę jaką miał, wykształcenie, którego nie może w pełni zdobyć. Jedyne co mu pozostaje to miłość do zwierząt i z tym postanawia wyruszyć w świat, by zacząć życie na nowo. Bez zastanowienia wskakuje do jadącego cyrkowego pociągu, który później stanie się jego nowym schronieniem. Tam szybko zyskuje uznanie i szacunek wśród reszty trupy, ze względu na umiejętność leczenia zwierząt. Jacob staje się przyjacielem szefa cyrku- Augusta i jego żony Marleny co później go zgubi ponieważ znajomość z kobietą skończy się romansem. Gdy do cyrku trafia słonica Rose, August w pełni ujawnia swoje bestialstwo katując ją biczem. Kiedy Jacob troszczy się o zdrowie zwierzęcia pomaga mu w tym treserka koni, co jeszcze bardziej zbliża ich do siebie. Dochodzi również do odkrycia: słonica reaguje wyłącznie na rozkazy zadawane w języku polskim! Do tego Rose jak prawdziwy Słowian lubuje się w wódce, którą pije wiadrami. Słoń zaczyna w końcu przynosić dochody, a sytuacja w cyrku wraca do normy. Jacob wraz z Marleną uciekają z cyrku nie mogąc znieść już ukrywania swego uczucia. Zabierają ze sobą Rose by nie doznała już bólu ze strony szefa cyrku. 

Czas poświęcony na obejrzenie "Wody dla słoni" na pewno nie będzie zmarnowany. Mimo, że Pattinson nieco kaleczy polski akcent, należy docenić starania i ilość momentów pojawiania się języka w filmie. Budzi to w nas bez wątpienia jeszcze większe zainteresowanie oraz buduje więź z bohaterami.

#Paula